(κείμενο για το συντακτικό συνέδριο ΠΑΣΟΚ)
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Είμαστε ο καθένας μας ένα διαφορετικό αποτέλεσμα
της κοινωνίας. Γράφουμε όμως και
ιστορία. Αυτήν την ιστορία δεν τη γράφουμε πάντα όπως ακριβώς τη θέλουμε.
Γράφουμε την ιστορία μας μέσα σε δεδομένα πλαίσια
ευκαιριών, δυνατοτήτων, περιορισμών. Σε αυτά τα δεδομένα λειτουργήσαμε και
λειτουργούμε ως Επιτροπή Ανασύστασης ΠΑΣΟΚ Τρίπολης. Έχουμε ευθύνη και καθήκον
να πάμε στο Συνέδριο με τις ιδέες μας, με τις απόψεις μας. Οι ιδέες από μόνες
τους δεν φτάνουν. Τα συμβάντα πολλές φορές έρχονται να φέρουν «τούμπα» τις
ιδέες μας, αυτά μετράνε, ακόμα και όταν τις ιδέες μας τις ακυρώνουν. Πηγαίνουμε
στο Συνέδριο ακόμα κι αν πολλοί από εμάς δε συμφωνούμε με όλες τις διαδικασίες
και τη στρατηγική που ακολουθείται.
Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι όλα θα γίνονται όπως
τα είχαμε φανταστεί. Από την άλλη όμως δεν έχουμε καμία όρεξη να πάμε σε «μια
από τα ίδια». Άλλωστε αυτή η μια από τα ίδια θα γεννήσει αργά ή γρήγορα ένα
θνησιγενές κόμμα των ολίγων.
Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα πλαίσιο διαλόγου
προσπαθώντας τη διασύνδεση του
παρελθόντος, με το παρόν και το μέλλον. Αυτό έγινε. Καταγράψαμε 3
συνελεύσεις με αξιόλογες παρεμβάσεις και εισηγήσεις:
- για
την αυτοκριτική, την αυτογνωσία μας
και για την αποτίμηση των αποτελεσμάτων
των τελευταίων εκλογών (παρελθόν),
- για την πολιτική ταυτότητα και το ρόλο των
κομμάτων (παρόν)
- και για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας
(μέλλον). Το υλικό των εν λόγω συνελεύσεων
το έχουμε δημοσιεύσει, το έχουμε αναρτήσει στο διαδίκτυο (http://pasoktripolis.blogspot.gr/) και είναι η πολιτική μας πυξίδα στο συντακτικό
συνέδριο.
«Συλλογική Αυτογνωσία για την αλλαγή
παραδείγματος»
Η Συλλογική Αυτογνωσία
χρειάζεται γιατί αρνούμενοι το παρελθόν, αρνούμαστε την ύπαρξή μας και
αμφισβητούμε την εξέλιξή μας. Αρνούμενοι την αυτοκριτική, αδυνατούμε να βρούμε
προσανατολισμό και λύσεις. Αρνούμενοι τα συμβάντα του παρελθόντος, δηλαδή των
τελευταίων 40 ετών, αλλά και τα συμβάντα τα πρόσφατα (συρρίκνωση στις εκλογές,
αποδυνάμωση της δυναμικής) σημαίνει ότι αρνούμαστε την ευθύνη του παρόντος. Χρειάζεται ένα πολιτικό πενθείν, όχι της μελαγχολίας
αλλά της ίδιας της απώλειας. Το πενθείν συνήθως βοηθά στην αναζήτηση νέων
συμμαχιών-συνδέσεων-ταυτίσεων προς τα
«έξω»(αυτοί που μας έφυγαν), το πενθείν πρέπει να μην απομονωθεί στην
μελαγχολία του «κοιτάω μέσα» (αυτοί που
μείναμε)..Το πολιτικό πενθείν σημαίνει επίσης ότι κάτι μπορεί να χάσουμε,
κάτι μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσουμε!
Η συρρίκνωσή
μας:
Το ΠΑΣΟΚ είναι ο βασικότερος μεταπολιτευτικός
πυλώνας. Συνετέλεσε στη συναίνεση και στη μετάβαση από μια αφηρημένη και
αναιμική δημοκρατία σε μια δημοκρατία ισχυρή με θεσμούς.
-Μετατραπήκαμε σε κόμμα με «αδύναμες» πρωτοβάθμιες
οργανώσεις.
-Τα Συνέδρια/Συνδιασκέψεις μετατράπηκαν σε «τελετουργικά
διακήρυξης της ενότητας», αποδεσμευμένα από τη διαδικασία εκλογής
Πρόεδρου.
-Εδραιώθηκε μια ασύμμετρη δημοκρατία μέσα στο κόμμα. Το «άτομο» που πήγαινε στις
κάλπες να ψηφίσει Πρόεδρο, ενημερωμένο και εν τέλει χειραγωγημένο από μίντια,
αλλά αδύναμο να πάρει θέση, να ψηφίσει ποιος θα «υποστηριχθεί» από το ΠΑΣΟΚ
στις τοπικές εκλογές (Τ.Α.).
-Κάνουμε «πολιτική
διαχείριση των (οποιοδήποτε
επίκαιρων) εξελίξεων», γίναμε «δίχως», δίχως ιδεολογική επανατοποθέτηση, πολιτική διαπαιδαγώγηση, λαό,
διαμεσολάβηση.
-Μείναμε αδρανείς σε ένα «αγανακτισμένο»
πλιάτσικο εξ αριστερών και εκ δεξιών. Αιτήματα για εθνική κυριαρχία, για
μεταναστευτικό, για διάκριση δημόσιου/ ιδιωτικού αφέθηκαν σε
εθνικοσοσιαλιστικές και εθνικολαϊκιστικές κορώνες, έξω από το «πολιτικό».
- Υπουργοί, βουλευτές, πρωτοκλασσάτοι
ανταλλάσσουν αλληλοκατηγορίες με σκοπό την (εφήμερη) ατομική εξύψωσή τους στο
«λαό».
Έτσι λοιπόν η σοσιαλδημοκρατία χάνει, γιατί εν
τέλει δεν μπορεί να υπερασπίσει συλλογικά συμφέροντα. Ο χρόνος κυλά και χάνεται
σε έναν ανερμάτιστο διάλογο, «ακούγοντας» (υποτίθεται) τους πολίτες και απλά
κερδίζοντας χρόνο. Έτσι τα συλλογικά συμφέροντα διαλύονται, εξαϋλώνονται χάρη
στον κερματισμό και την περιπτωσιολογία. Λέμε «διάλογο» με όμορα πολιτικά
κόμματα, αλλά δεν πράττουμε ως συλλογικό υποκείμενο κάτι τέτοιο.
Πρόσφατο
παρελθόν, anasistasipasok:
Η ανασύσταση
ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι μια διαδικασία για την έξοδο από την πολιτική κρίση
του ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση της Κεντροαριστεράς.
Ναι η
anasistasipasok θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία.
Κατά την δική μας προσέγγιση δηλώνουμε ότι:
-μισούμε την αδιαφορία, είμαστε απέναντι στο έτσι απλά «εγώ στην ανασύσταση του Βενιζέλου
δεν μπαίνω..», «εγώ δε συμφωνώ σε τίποτα με τον Πρόεδρο..», «κάτσε να δούμε που
το πάει ο Πρόεδρος και βλέπουμε»,
-μισούμε την ενοχοποίηση όλων, εκτός από εμάς τους ίδιους,
-μισούμε το «ανάθεμα» και την κατάργηση των κομματικών οργανώσεων,
-μισούμε οι οργανώσεις να παραμένουν ‘αδύναμες’,
-μισούμε τον «ηγέτη» να λέει τι θα πράξει για το κόμμα σε ένα βράδυ
αμέσως μετά τις εκλογές (δηλαδή το μέλλον ενός πολιτικού φορέα εξαρτάται από
τον Πρόεδρο, δεν υπάρχει πολιτικό όργανο που κάνει αποτίμηση και διαμόρφωση
‘ατζέντας’; Κι αν υπάρχει πόσο αδύναμο το θέλει ο Πρόεδρος;),
-μισούμε τη μη ανάληψη ευθύνης για τη διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ,
- μισούμε τις κουτσουρεμένες προσυνεδριακές διαδικασίες, σε συνδυασμό
με μιντιακού τύπου ενίσχυση του ηγετικού προφίλ,
-μισούμε το «τώρα η χώρα πνίγεται
εμείς θα κάνουμε αναστοχασμούς;»
Όλα ή μερικά από τα παραπάνω μπορεί να είναι η
συνέχεια του έργου «ένα πλοίο που βυθίζεται».
Π ρώτα από όλα να γίνουμε ένα ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ για
να ζητάμε η Ελλάδα να γίνει «κανονική χώρα» με «κανονικούς ανθρώπους». Ας θυμηθούμε
το λόγο που (θέλουμε να) είμαστε Σοσιαλιστές. «Σοσιαλισμός είναι ο διαρκής αγώνας ενάντια στην υπάρχουσα τάξη
πραγμάτων, προς υψηλότερα επίπεδα ισότητας, αυτονομίας, δημοκρατίας, ευημερία.»
(Συνέδριο 2007).
Τελικά είμαστε
Σοσιαλιστές; Τελικά τι σημαίνει Πολιτική για εμάς; Τι σημαίνει κόμμα και
κομματική διακύβευση;
Όταν βούληση ενός πολιτικού φορέα είναι η
ανασύστασή του, τότε πρέπει να δώσουμε νόημα στη λέξη. Η λέξη ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ γίνεται
πράξη όταν έχουμε δεχτεί ότι κάτι αφήνουμε πίσω, κάτι δεν πήγε καλά, κάτι δεν
πάει καλά και χρειάζεται ΑΛΛΑΓΗ. Όταν βούληση ενός πολιτικού φορέα είναι η
αυτό-οργάνωσή του, τότε πάλι πρέπει να δώσουμε νόημα στη λέξη. Η λέξη ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ
γίνεται πράξη όταν αναδιαρθρώνονται οι δεσμοί των μελών, όταν δημιουργούνται
νέοι και ισχυρότεροι δεσμοί, όταν τελείται μετασχηματισμός, όταν υπάρχει
αυτονομία των συμμετεχόντων (Guillamaud J.,
Κυβερνητική και διαλεκτικός υλισμός, Αθήνα, 1978).
Η σοσιαλδημοκρατία και η υπεύθυνη Αριστερά
έμειναν χωρίς αφήγημα, μπήκαν στο περιθώριο και κοντεύουν να μπουν στο
χρονοντούλαπο.
Δημοκρατική
Επινόηση..
Χρειάζεται λοιπόν ως πολιτικός φορέας να κάνουμε
μια δημοκρατική επινόηση, όχι μόνο
για να κρατηθούμε ως πολιτικός φορέας απλά στη ζωή, αλλά κυρίως για να κάνουμε
τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Η δυνατότητα για παρέμβαση σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει
υπόσχεση για τελικές λύσεις και έτοιμες παραστάσεις, σημαίνει διαρκής
προσπάθεια. Οπότε στο ερώτημα του συρμού «καλά
το ΠΑΣΟΚ έχει αξία ύπαρξης πλέον;», η απάντηση είναι «Ναι ασφαλώς ΤΩΡΑ έχει αξία». Δε σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει
μέλλον επειδή έχασε τις σχέσεις πρόσδεσης που είχε αναπτύξει με τους πολίτες.
Πιθανότατα θα τις επανασυγκολήσει με μια ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ, που θα
ξεκινά από τα κάτω (ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ) και θα φτάνει μέχρι τα πάνω (ΑΛΛΑΓΗ
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ, ΗΓΕΤΙΚΩΝ ΑΙΧΜΩΝ ακόμα και ΗΓΕΣΙΑΣ).
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΥΣΗ-ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
Πολιτική
Ταυτότητα..
Όταν η σοσιαλδημοκρατία έχει δομή, έχει οργάνωση
είναι πιο εύκολο να έχει πολιτική ταυτότητα, είναι πιο εύκολο να ασκήσει
επιρροή στην επικράτηση μιας «ιδέας».
«Πολιτική
Ταυτότητα δεν είναι συνάρθρωση συνεκτικών στοιχείων, είναι ΔΡΑΣΗ, έχει ΝΟΗΜΑ,
είναι ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» (Malek Chebel, “la formation de l’ identite
politique”,1998).
«Ταυτότητα
είναι η διαφορά, η χάραξη συνόρων μεταξύ κάποιων που είναι μέσα και κάποιων που
είναι έξω» (Campbell
D, “writing security: United States
Foreign
Policy
and
the
Politics
of
Identity”, 1998).
Αναγωγικά πολιτική ταυτότητα δεν μπορεί να
υπάρχει με διμέτωπο αγώνα. Μπορεί τα ουτοπικά και τα εύκολα λόγια του ΣΥΡΙΖΑ να
ενοχλούν, όμως εκεί βρίσκονται πολλοί σύντροφοί μας. Το μεγάλο μέτωπο είναι οι
άλλοι ( η λαϊκή και φιλελεύθερη Δεξιά). Εμείς είμαστε η μεγάλη προοδευτική
Κεντροαριστερά που θα πρέπει να έχουμε οργάνωση-δομή με:
- διακύβευση, στρατηγική (αυτά πρέπει να
συζητιόνται και να μεταφέρονται)
- Πολιτική Ταυτότητα, με χαραγμένες γραμμές
ανάμεσα σε «εμάς» και «αυτούς» (τους «άλλους»)
- καλώς εννοούμενη κομματική γραφειοκρατία,
δηλαδή με σκυρόδεμα που θα κρατά τα κομμάτια ενωμένα, σκυρόδεμα δυνατό της
καθημερινής επαναλαμβανόμενης πρακτικής.
Κομματική
Διακύβευση: «χαράσσουμε τον δρόμο περπατώντας τον..»
Η κομματική διακύβευση δεν μπορεί να είναι μια
πλατφόρμα και άπαξ. Διαμορφώνεται και ορίζεται μέσα στη ρέουσα πραγματικότητα,
μέσα στην πολιτική διαδικασία επίλυσης διαφορών, στην προσπάθεια για εύρεση
λύσεων. Η κομματική διακύβευση είναι η εμπράγματη πολιτική, η ανάπτυξη περιεκτικών
θέσεων και όχι διαμερισματοποιημένων. Το φαινόμενο «αυτονομία/κυριαρχία
χρηματοπιστωτικών και τραπεζικών οργανισμών», στον αντίποδα του οποίου έρχεται
ως το «όλα είναι δυνατά, αρκεί να επαναστατήσουμε» δε θα φέρει την ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Η
ανατροπή έρχεται με το «κάτι άλλο είναι δυνατό» και όχι το «όλα είναι δυνατά».
ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ δε γίνεται με τεχνικούς όρους της
οικονομίας, αλλά με Κομματική Διακύβευση για:
- εμβάθυνση δημοκρατίας, εσωτερική δημοκρατία (εσωκομματικά), αλλά και
πολιτικό παράδειγμα για αντίκρουση ‘γκρίζων ιππικών’, ‘λαϊκών παρελάσεων’,
- αποανάπτυξη, λέμε ανάπτυξη αλλά πρέπει να τη διαχωρίσουμε από
τη μεγέθυνση. Η Ελλάδα είναι η χώρα των ΜμΕ, άρα το προσφορότερο κράτος
εφαρμογής της κουλτούρας αποανάπτυξης της ανάσχεσης της ανεργίας και της
αειφορίας,
- πρόσδεση ηθικής και πολιτικής, μηδενική ανοχή στη διαπλοκή και στο παρακράτος,
περουσιολόγιο, δήμευση των χρημάτων που βρίσκονται στο εξωτερικό και δε
δικαιολογούνται κοκ,
- εκδημοκρατισμό
της οικονομίας (Κοινωνική
Οικονομία, Συνταξιοδοτικά Ταμεία, κοινωνικό σύστημα κληρονομιάς, ελάχιστο εγγυημένο
εισόδημα του πολίτη, συμμετοχικός προϋπολογισμός),
-οικονομική
εξυγίανση πολιτικού μας φορέα, συγκεκριμένη-στοχευμένη δράση τώρα (βλέπε ‘Τέλος
η αφηρημένη «οικονομική ενίσχυση», εξυγίανση τώρα!’)
ΑΝΤΙ
ΕΠΙΛΟΓΟΥ
«Οι συνθήκες του σήμερα υπερβαίνουν τα
πρόσωπα», οι
συνθήκες του σήμερα απαιτούν να ξεκολλήσουμε και να ξεβολευτούμε, δεν υπάρχουν
έτοιμες παραστάσεις γι’ αυτό οφείλουμε να χαράξουμε το δρόμο περπατώντας, εκεί
θα βρούμε τους ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
Ζητάμε ‘θυσίες’, ζητάμε αυτογνωσία, ζητάμε ΑΛΛΑΓΗ σε στρατηγική και πρόσωπα
(ηγεσία, ηγετικές αιχμές).
Σε αυτή τη συγκυρία
αναδιάταξης και αναδιαμόρφωσης το κόμμα που θα πετύχει να λειτουργήσει ως
δίκτυο πολιτών, ως μια κοινωνία ενεργών πολιτών, ως πυρήνας συλλογικών δράσεων
με στοχευμένη ατζέντα θα είναι το κόμμα του μέλλοντος, ανθεκτικό στο νέο
πολύπλοκο και αλληλοεξαρτώμενο περιβάλλον. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ δε θα γίνει με «απλή
έφοδο στην εξουσία». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ μπορεί να φέρει την ανατροπή, όπου οι ‘υποτελείς
τάξεις’ θα γίνουν ικανές να διαμορφώσουν ένα αντίρροπο δέος κουλτούρας,
πολιτικής, ιδεολογίας και κατ’ επέκτασιν διακυβέρνησης.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Επιτροπή Ανασύστασης ΠΑΣΟΚ Τρίπολης
μέλη ΝΟΕΣ Αρκαδίας
